Με τον όρο “Δέσμευση Διοίκησης” αναφερόμαστε στην έμπρακτη υποστήριξη της εφαρμογής ενός συστήματος ασφάλειας των τροφίμων από το άνωτατο μάνατζμεντ μιας επιχείρησης (ιδιοκτήτης, γενικός διευθυντής, διοικητικό συμβούλιο κλπ). Η έμπρακτη υποστήριξη αφορά την λήψη αποφάσεων σχετικά με τους οικονομικούς, χρονικούς και ανθρώπινους πόρους, οι οποίοι θα διατεθούν για την ομαλή εφαρμογή ενός τέτοιου συστήματος.

Κατά τη διάρκεια της εγκατάστασης ενός συστήματος ασφάλειας τροφίμων, είναι ανάγκη να παρθούν αποφάσεις με οικονομικό κυρίως αντίκτυπο. Για παράδειγμα, η τοποθέτηση υγειονομικών γωνίων στο χώρο παραγωγής είναι ένα σημαντικό κόστος. Αν το κόστος αυτό είναι δυσβάσταχτο για την επιχείρηση, τότε για την τήρηση των συνθηκών υγιεινής θα πρέπει να καταρτιστεί ειδικό πρόγραμμα καθαρισμού που θα εστιάζει στην ενδελεχή απομάκρυνση των ρύπων που συσσωρεύονται μεταξύ πατώματος και τοίχων. Αυτό είναι μια λύση η οποία αυξάνει το εργατικό κόστος, τη χρήση καθαριστικών και εν τέλει τον κίνδυνο επιμολύνσεων. Θα υπάρξει κάποια χρονική στιγμή όπου τα συσσωρευμένα κόστη εργατικών, υλικών καθαρισμού θα είναι μεγαλύτερα από το κόστος τοποθέτησης υγειονομικών γωνίων. Η Διοίκηση είναι αυτή που θα πρέπει να λάβει παρόμοιες αποφάσεις την κατάλληλη χρονική στιγμή, ώστε οι ενέργειες από τη μια να είναι συμφέρουσες για την επιχείρηση και από την άλλη να μην υποβαθμίζεται η ασφάλεια των χειριζόμενων τροφίμων.

Πρέπει η Διοίκηση να είναι υποχρεωτικά μέλος της ομάδας HACCP; Παρόλο που συνιστούμε να είναι μέλος της ομάδας, δεν είναι απαραίτητο. Αυτό που είναι όμως υποχρέωση της Διοίκησης είναι να είναι διαθέσιμη  για τα μέλη της ομάδας HACCP ώστε να πάρει τις αποφάσεις που χρειάζονται για την ομαλή λειτουργία του συστήματος. Από την εμπειρία μας όταν η Διοίκηση βλέπει την εγκατάσταση του συστήματος ασφάλειας των τροφίμων ως μια συμβατική υποχρέωση και όχι ως ένα ζωτικό εργαλείο της παραγωγικής καθημερινότητας της επιχείρησης, τότε η αποτυχία του συστήματος είναι πολύ κοντά. Και με τον όρο αυτό δεν εννοούμε αποτυχία πιστοποίησης του συστήματος, αλλά αποτυχία του συστήματος να εκπληρώσει τον πρωταρχικό σκοπό του και να προστατεύσει την επιχείρηση από περιπτώσεις μη ασφαλών για κατανάλωση τροφίμων με την οικονομική και όχι μόνο, ζημιά που αυτό συνεπάγεται.

Η Διοίκηση θα πρέπει να πείσει, η ίδια, για την σημασία της εγκατάστασης ενός συστήματος ασφάλειας των τροφίμων, το προσωπικό της επιχείρησης που είναι άμεσα υπεύθυνο για την υγιεινή των προϊόντων. Θα πρέπει να έχει γνώση των διαδικασιών που απορρέουν από την εγκατάσταση του συστήματος, να συμμετέχει στις επιθεωρήσεις του και να απαιτεί αναφορές για την κατάστασή του. Η Διοίκηση θα πρέπει να βοηθά έμπρακτα την ομάδα ασφάλειας των τροφίμων να εφαρμόσει επιτυχώς το σύστημα και να επιπλήττει τους εργαζόμενους που διακινδυνέυουν την ασφάλεια των παραγόμενων τροφίμων με ακατάλληλες συμπεριφορές.

Για να μπορέσει όλος ο οργανισμός που ονομάζεται “επιχείρηση τροφίμων” να λειτουργήσει με τρόπο που θα διασφαλίζει την ασφάλεια των τελικών προϊόντων και την υγεία των καταναλωτών - πελατών της, θα πρέπει να υπηρετήσει ένα όραμα.  Υπεύθυνη να εμφυσήσει αυτό το όραμα και να το κάνει κοινό για όλα τα μέλη της επιχείρησης, είναι αποκλειστικά και μόνο η Διοίκηση.